- Η Φοιτητική Λέσχη της Φανταστικής Λογοτεχνίας -

Αγαπητοί αναγνώστες, σας ενημερώνουμε ότι στα ελληνικά ιδρύματα της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης, Α.Ε.Ι. και Α.Τ.Ε.Ι., δραστηριοποιείται η Φοιτητική Λέσχη Φανταστικής Λογοτεχνίας.

Η Λέσχη συγκροτείται από ομάδες φοιτητών που προέρχονται από διάφορα πανεπιστημιακά ή μεταπτυχιακά προγράμματα της χώρας. Υπάρχει ωστόσο η δυνατότητα να γίνει κανείς μέλος ακόμη και αν δεν είναι φοιτητής.

 Στόχους της Λέσχης αποτελούν

                   Τσάρλι Κερκ – To τραγικό τέλος ενός τραμπικού Σιωνιστή

                                                                                                      του Αχιλλέα

Ο 31χρονος Τσάρλι Κερκ ξεκίνησε την πολιτική του δράση όντας έφηβος και το 2012 ίδρυσε μαζί με τον Μπιλ Μοντγκόμερι την φοιτητική λέσχη/οργάνωση «Turning Point USA», μέσω της οποίας προσπαθούσε να οργανώσει την Αμερικανική Ρεπουμπλικανική νεολαία των Πανεπιστημίων της Αμερικής. Όπως επισημαίνει το Reuters, ο Κερκ, «… επέστρεφε στις ΗΠΑ από περιοδεία στο εξωτερικό όταν πυροβολήθηκε θανάσιμα την Τετάρτη (10/09/2025). Ήταν 31 ετών»[i]. Η οργάνωσή του μάλιστα χαρακτηρίστηκε ως «κρίσιμη για την κινητοποίηση της νεολαίας υπέρ του Τραμπ στις εκλογές του Νοεμβρίου του 2024».[ii]

«Cultrure War» και «Groypers»

Καθώς αυτά τα οποία θα αναλυθούν αφορούν αποκλειστικά της Αγγλόσφαιρα, οι αναγνώστες μας θα μας επιτρέψουν την ανάλυση γελοίων καταστάσεων οι οποίες με την σειρά τους ουδεμία σχέση έχουν με την πολιτική, την ιστορία των ιδεών και την βασική αισθητική, αλλά έχουν απόλυτη σχέση με το νούμερο ένα «πολιτικό» εργαλείο το οποίο χρησιμοποιούν οι «ακτιβιστές» της Αγγλόσφαιρας για να φέρουν εις πέρας τον πολιτικό τους αγώνα. Αυτό της ειρωνείας. Όταν ο Τραμπ θα κατέβαινε στις Αμερικανικές εκλογές με το κόμμα των Ρεπουμπλικάνων, περί του 2016, είχε ήδη ξεκινήσει να διαφαίνεται ότι η πολιτική «μάχη» - όπου ας μην ξεχνάμε ότι στην Αμερική και στην Αγγλία ήταν από τα τέλη του 2.000 σχεδόν αποκλειστικά διαδικτυακή – θα γινόταν με άλλους όρους. Με αυτούς της κακοπροαίρετης ειρωνείας και των μιμιδίων(memes). Διάφοροι απίθανοι τύποι – κάποιες φορές επί πληρωμή[iii] και άλλες φορές από επιλογή – προσπαθούσαν να πείσουν ο ένας τον άλλο όχι με ουσιαστική επιχειρηματολογία (το οποίο είναι κάτι που δεν περιμέναμε από τους θιασώτες τους στρατευμένου μεταμοντέρνου ορθολογισμού) αλλά μέσω ειρωνικών σχολίων και εφηβικών αστείων. Πλέον, ο ήδη απαράδεκτος χώρος της Αμερικανικής Αριστεράς και της Αμερικανικής Δεξιάς, είχε γίνει ακόμη χειρότερος. Εντός αυτής της κατάστασης ξεπήδησαν δύο συγκεκριμένα πρόσωπα τα οποία βρέθηκαν σε έντονη αντιπαλότητα. Καθώς ο ένας λειτουργούσε ως «ακροκεντρώος» πριν μπει στο τραμπικό στρατόπεδο, εν ονόματι Τσάρλι Κερκ κι ο άλλος, αρχικά, ως σκληροπυρηνικός Τραμπικός και αργότερα μανιακά αντιτραμπικός, Νίκολας Τζ. Φουέντες.[iv]    

Κι εδώ είναι όπου θα πρέπει να εξηγήσουμε κάποιους από τους γελοίους όρους όπου χρησιμοποιήθηκαν από τον εκλιπόντα από την μία και τον Φουέντες από την άλλη για να περιγράψουν τα αντίστοιχα «κινήματά» τους. Αρχικά, όπως προείπαμε, η οργάνωση στην οποία συμμετείχε ο Κερκ ονομαζόταν «Turning point USA», αλλά ο ίδιος έγινε κυρίως γνωστός ως ομιλητής από τα συνέδρια (περιοδεία) τα οποία οργάνωνε από το 2019. Την ονομαζόμενη περιοδεία «Culture War». Αυτή του η κίνηση τον έφερε άμεσα αντιμέτωπο με τους λεγόμενους «Groypers», ένα δίκτυο πάλαιο-συντηρητικών/ακροδεξιών χρηστών του Twitter όπου είχαν οργανωθεί γύρω από τον Νικ Φουέντες. Το όνομα «Groyper» προέρχεται από ένα καρτούν βατράχου - το οποίο αποτελεί με  την σειρά του μία παρωδία του μιμιδίου Pepe the Frog[v]… Ναι, όντως, η πολιτική «δράση» έχει πέσει τόσο χαμηλά στον κόσμο των Δυτικών «συμμάχων» μας. Ίσως, οι μεγαλύτεροι σε ηλικία, και συνάμα σοβαροί αναγνώστες μας, όπου δεν γνωρίζουν περί τέτοιων διαδικτυακών γελοιοτήτων να πιστεύουν ότι δεν υπάρχει καμία σωτηρία για την νέα γενιά πολιτικών ακτιβιστών. Δεν θα προσπαθήσω να τους μεταπείσω. Τα πράγματα φαίνονται όντως δύσκολα.

Με την σειρά τους, λοιπόν, οι «Groypers» οργανώθηκαν μαζικά για να εμφανιστούν σε πολλές από τις ομιλίες του Κερκ, θέτοντάς του «προκλητικές» ερωτήσεις που αφορούσαν την μετανάστευση, την θέση του για το Ισραήλ και δη για το περιστατικό του USS LIberty, περί των δικαιωμάτων της LGBTQ+ κοινότητας κ.ά. με στόχο να τον παρουσιάσουν ως «ψεύτο-συντηρητικό». Σε ένα τέτοιο γεγονός μάλιστα, σε πανεπιστήμιο του Ohio State, 11 στις 14 ερωτήσεις προς τον Κερκ προήλθαν από «Groypers». Το μοναδικό το οποίο είχαν καταφέρει να επιτύχουν οι παραπάνω ήταν να μεταφέρουν την διαδικτυακή γελοιότητα στην περιοδεία του Κερκ με την όλη κατάσταση να μοιάζει περισσότερο με θεατρικό σόου παρά με σοβαρή πολιτική συζήτηση.[vi]

Τα υπόλοιπα είναι πάνω-κάτω γνωστά για όσους έχουμε σχέση με την πολιτική κατάσταση της Αγγλόσφαιρας. Ο Κερκ μεταπηδά στο τραμπικό στρατόπεδο και ο Φουέντες προσπαθεί να αποστασιοποιηθεί από όλους κι από όλα και κυρίως από τον Τραμπ, τον οποίο κατέληξε να χαρακτηρίσει ως πολιτικό απατεώνα σε αρκετά από τα εκατοντάδες βίντεο του στην διαδικτυακή πλατφόρμα του Rumble.[vii]

Η Δολοφονία εντός ενός «Υπέρ-ασφαλούς» Ιδιωτικού Πανεπιστημίου

Το μοιραίο περιστατικό συνέβη στις 10 Σεπτεμβρίου 2025, κατά τη διάρκεια ομιλίας του Κερκ στο Utah Valley University στο Όρεμ της κομιτείας της Γιούτα. Το αίθριο της πανεπιστημιούπολης φαινόταν παροπλισμένο: σύμφωνα με δηλώσεις του υπεύθυνου ασφαλείας, στο σημείο υπήρχαν έξι αστυνομικοί της πανεπιστημιακής φρουράς, μαζί με την ιδιωτική ομάδα ασφαλείας του Κερκ.[viii] Παρ’ όλα αυτά, ο Κερκ πυροβολήθηκε στον αυχένα και μεταφέρθηκε βαριά τραυματισμένος στο νοσοκομείο.[ix] Τα μέσα ενημέρωσης ανέφεραν ότι ο πυροβολισμός πιθανότατα ήρθε από απόσταση (ίσως από κάποιο απέναντι κτίριο). Η «ανώτερη ασφάλεια» των ιδιωτικών Πανεπιστημίων της «αριστείας» αποδείχθηκε, τελικά, πολύ κατώτερη των περιστάσεων και κόστισε την ζωή του ομιλητή: ο ίδιος ο Κερκ δολοφονήθηκε αποτρόπαια παρότι βρισκόταν μέσα σε ένα ιδιωτικό πανεπιστήμιο με δική του προσωπική φρουρά αλλά και πανεπιστημιακή αστυνομία.

Στην Ελλάδα, η τραγική είδηση σχολιάστηκε από πολιτικούς και ΜΜΕ. Ο Υπουργός Υγείας Άδωνις Γεωργιάδης – θιασώτης κι αυτός με την σειρά του της ιδιωτικής εκπαίδευσης, όπως και της ύπαρξης της αστυνομίας εντός των Πανεπιστημιακών χώρων -  την απέδωσε στη «βία της άκρας Αριστεράς» που υποτίθεται μαστίζει ακόμα και τις ΗΠΑ[x], γράφοντας ότι ο Κερκ «πυροβολήθηκε διότι με θάρρος υπερασπιζόταν τις ιδέες του, οι οποίες έρχονταν σε πλήρη αντίθεση με τις κυρίαρχες ιδέες της Αριστεράς». Ο Γεωργιάδης μάλιστα στο παραπάνω μήνυμά του, το οποίο και ανέβασε στο Χ (πρώην Twitter), έκανε και ένα screenshot με τους «συνήθεις υπόπτους» να δηλώνουν ότι «προσεύχονται» για την ανάρρωση του Κερκ πριν ακόμη ο ίδιος αποβιώσει.

Βέβαια, διερωτόμαστε για το πώς μπορεί να γνωρίζει αυτά τα οποία αναφέρει ο κ. Γεωργιάδης. Η CIA, το FBI, όπως και η αστυνομία της Γιούτα δεν έχουν βγάλει, ακόμη, κανένα πόρισμα. Μήπως, τελικά όντως πρόκειται περί «αρίστων» και η Φ.ΛΕ.ΦΑ.ΛΟ. έχει υπάρξει άδικη; Ούτε οι χαρακτήρες του Ρομαντικού Άρθουρ Κόναν Ντόιλ δεν μπορούσαν να βγάλουν τόσο γρήγορα πορίσματα!

Όσο για το παλιό επιχείρημα των ζητωπατριωτών της ελλαδικής Δεξιάς ότι στα ελληνικά δημόσια πανεπιστήμια επικρατεί ανομία ενώ στα ιδιωτικά των ΗΠΑ οργανωμένη τάξη, ασφάλεια και προστασία από ιδιωτική αστυνομία, ο αείμνηστος Κέρκ το έθεσε σε ολική αμφισβήτηση με τον τραγικό του θάνατο.

Η Πολιτική Παρακαταθήκη του Κερκ και ο Σκληροπυρηνικός Σιωνισμός του

Ο Τσάρλι Κερκ μπορεί να «άλλαξε» πολιτικό στρατόπεδο αλλά η άποψή του για το Ισραήλ ήταν πάντα παρόμοια. Ο ίδιος ήταν πάντα ανοιχτός υποστηρικτής του Ισραήλ και μάλιστα θιασώτης του «Ίουδαιο-χριστιανισμού», ενός όρου που χρησιμοποιήθηκε για πρώτη φορά στα μέσα του 20^ου αιώνα και διαδόθηκε αργότερα στην Δύση από τον Ντουάιτ Αϊζενχάουερ[xi]. Όπως επισημαίνει το Ynet, οι θέσεις του για το Ισραήλ «ήταν κεντρικό στοιχείο της δημόσιας εικόνας του».[xii] Συγκεκριμένα, ανέφερε παθιασμένα ότι, «Κανένα άτομο, μη εβραϊκής καταγωγής, της ηλικίας μου δεν έχει μεγαλύτερο ή ουσιαστικότερο ιστορικό υποστήριξης του Ισραήλ… από εμένα».[xiii] Προφανώς, οι θέσεις του Κερκ γίνονται ηλίου φαεινότερες και από το ότι μέχρι κι ο Μπενιαμίν Νετανιάχου τον αποκάλεσε «λεοντόκαρδο σύμμαχο του Ισραήλ»(sic!!).[xiv]

Είμαι σίγουρος ότι κάποιοι από αυτούς που μας διαβάζουν θα θυσίαζαν μέχρι και κάποιο μέλος του σώματός τους για να ασχοληθεί με αυτόν τον τρόπο ο Νετανιάχου μαζί τους. Αλλά μάλλον έπαιξαν και έχασαν. Θα παραμείνουν για πάντα περιφερειακοί παρατρεχάμενοι των τριτοκοσμικών ευρωπαϊστών, που καταδυναστεύουν την χώρα μας, και τίποτα παραπάνω. Ακόμη κι εάν κάποιοι από αυτούς καίγονται να είναι το κέντρο της προσοχής παντί τρόπω.

Η Αμερικανική Παράκρουση και ο Ρόλος των Εναπομεινάντων Εθνικιστών

Τελικά, όλα τα παραπάνω, συνθέτουν για μια ακόμη φορά, την ιστορία της αμερικανικής πολιτικής σκηνής. Η οποία με την σειρά της δεν είναι τίποτα άλλο πέραν από την αποθέωση της παραφροσύνης. Από την μία οι ειρωνικοί και διαδικτυακά φλύαροι «Groypers» και από την άλλη ο τραμπικός Τσάρλι Κερκ, ο οποίος αφήνει πίσω του μία αλλοπρόσαλλη πολιτική παρακαταθήκη, με έντονες μεταπηδήσεις σε διαφορετικά πολιτικά στρατόπεδα και με μοναδική σταθερά την αναφανδόν υποστήριξη του στο κράτος του Ισραήλ. Δυστυχώς, η δημόσια πολιτική σκηνή στις ΗΠΑ έχει καταλήξει να ομοιάζει, πλέον, περισσότερο με κάποιο pro wrestling σόου (κατς για τους παλαιότερους) παρά με πολιτικό στίβο μάχης. Ας μην ξεχνάμε βέβαια ότι από παρόμοια σόου είχε περάσει κάποτε, κυριολεκτικά, ως «πρωταγωνιστής» και ο νυν «πλανητάρχης».

Ως εθνικιστές έχουμε, πλέον, καταλήξει στην εξής σκέψη. Ότι μέχρι και η δολοφονία του Κερκ μας υπενθυμίζει ότι η πολιτική σύγκρουση έχει γίνει τόσο πρόστυχη, παρανοϊκή κι επιτηδευμένη, που ακόμα και το ίδιο το θύμα μίας δολοφονίας μετατρέπεται σε μέρος του θεάματος. Ο Ντεμπόρ (με τον οποίο γενικά διαφωνούμε) τελικά είχε δίκιο όταν ανέφερε ότι αναπόσπαστο κομμάτι της «κοινωνίας του θεάματος» είναι το ότι όλα μπορούν να καταστούν κομμάτι του και να απορροφηθούν από αυτό ως «spectacle». Ακόμη και μία δολοφονία.

---

[i] https://www.reuters.com/world/us/right-wing-activist-charlie-kirk-dead-31-played-key-role-trumps-2024-victory-2025-09-10/#:~:text=Kirk%2C%20an%20Illinois%20native%20who,He%20was%2031%20years%20old [ii] Ο.π. [iii] https://www.axios.com/2021/04/13/trolls-misinformation-facebook-twitter-iran [iv] https://www.independent.co.uk/news/world/americas/us-politics/nick-fuentes-maga-third-world-immigration-b2767587.html [v] https://brewminate.com/the-background-and-ideology-of-the-dangerous-far-right-groyper-cult/ [vi] https://www.youtube.com/watch?v=xGdJcTCF2BU [vii] https://rumble.com/c/nickjfuentes?e9s=src_v1_sa%2Csrc_v1_sa_o [viii] https://abcnews.go.com/US/charlie-kirk-shot-event-utah-university-jd-vance/story?id=125451514#:~:text=More%20than%203%2C000%20people%20were,private%20security%2C%20according%20to%20Long [ix] Ο.π. [x] https://www.thetoc.gr/politiki/article/georgiadis-gia-dolofonia-tsarli-kerk-i-bia-tis-akras-aristeras-dustuxos-einai-pantou-kai-stis-ipa/#:~:text=%CE%A3%CF%84%CE%B7%20,%CE%BF%20%CF%85%CF%80%CE%BF%CF%85%CF%81%CE%B3%CF%8C%CF%82%20%CE%A5%CE%B3%CE%B5%CE%AF%CE%B1%CF%82%20%2020 [xi] https://goodauthority.org/news/once-the-judeo-christian-tradition-united-americans-now-it-divides-them/ [xii] https://www.ynetnews.com/article/h1xq8a1oxg [xiii] Ο.π., [xiv] Ο.π.

«Ο βασιλιάς Μπόχους και η αδελφότητα των Τσέχων εθνικιστών» του Ράινερ Μαρία Ρίλκε

                                                                                              από τον Σταμάτη Μαμούτο

Ο Ράινερ Μαρία Ρίλκε (1875-1926) ήταν ένας από τους σημαντικότερους λογοτέχνες της belle epoque. Ποιητής και πεζογράφος, με γραπτό λόγο που τον χαρακτήρισε μια μαεστρική πολυπλοκότητα και απέπνεε υπαρξιακό ρίγος, διαλέχθηκε ως δημιουργός με ρεύματα της πρωτοπορίας, όπως ο εξπρεσιονισμός, αλλά ταυτόχρονα διατήρησε σημεία επαφής με το πνεύμα του παραδοσιακού Ρομαντισμού τόσο στα γραπτά όσο και στην βιοθεωρία της ζωής του. Ταξίδεψε σε όλη, σχεδόν, την βόρεια Ευρώπη και έγινε γραμματέας του Ροντέν. Η καθημερινότητά του, για πολλά χρόνια, είχε χαρακτηριστικά που θύμιζαν νομαδική ζωή, καθώς δεν κατάφερε να την θεμελιώσει σε σταθερές βάσεις, Πράγμα που αντανακλάστηκε στα γραπτά του με αγωνιώδη και ιδιαίτερο τρόπο.

Η περίοδος κατά την οποία διαμορφώθηκε η αρχική λογοτεχνική ταυτότητα του Ρίλκε ήταν πολύ σημαντική για την ιστορία των ιδεών στην Ευρώπη. Κατά τις πρώτες δεκαετίες του δεύτερου μισού του 19^ου αιώνα ο Ρομαντισμός έχανε έδαφος ενώ ο ορθολογιστικός θετικισμός απλωνόταν ως κυρίαρχη τάση στον ευρωπαϊκό πνευματικό κόσμο. Αυτή η αυξημένη επιρροή του θετικισμού θα μπορούσε να ειδωθεί ως πολιτιστική συνοδεία  της εγκαθίδρυσης του φιλελεύθερου βιομηχανικού καπιταλισμού, που θεμελιώθηκε εκείνη την εποχή στην βορειοδυτική Ευρώπη. Ωστόσο, καθώς ο 19^ος αιώνα πλησίαζε προς το τέλος του, άρχισαν να ακούγονται νέες φωνές αντίθεσης στην θετικιστική κυριαρχία, τόσο στο πεδίο των τεχνών και της φιλοσοφίας όσο και σε εκείνο της πολιτικής σκέψης.

Οι φωνές αυτές είχαν διαφορετικές προελεύσεις, αλλά συναινούσαν σε ένα κεντρικό επιχείρημα που είχε τις καταβολές του στον Ρομαντισμό. Το επιχείρημα αυτό ήταν το εξής. Ο κόσμος του επιστημονικού ορθολογισμού, τον οποίο είχε εγκαθιδρύσει στην Ευρώπη ο Διαφωτισμός, νοσούσε. Ο νεωτερικός άνθρωπος, απορροφημένος από την ωφελιμιστικό πραγματισμό της φιλελεύθερης αγοράς, είχε χάσει την επαφή με την ουσία του εαυτού του. Κάτι έπρεπε να συμβεί ώστε το ανθρώπινο πνεύμα να επανακτούσε την αρχική ενότητα ψυχής και φυσικού κόσμου, που η έμφαση στον υλισμό της αστικής καθημερινότητας του είχε στερήσει.

Έχοντας αυτό το κεντρικό μέλημα τα νεοϊδεαλιστικά πολιτιστικά ρεύματα άρχισαν να αποκτούν απήχηση μετά το 1890. Ωστόσο αν εξαιρέσουμε τις βασικές κοινές τους διαπιστώσεις και το κοινό ιδεαλιστικό τους υπόβαθρο, ήταν πολλά, βραχύβια και είχαν διαφορετικές αφετηρίες. Ορισμένα ήταν αυθεντικά νεορομαντικά. Κάποια άλλα, όπως ο συμβολισμός και ο εξπρεσιονισμός, είχαν καταβολές στον Ρομαντισμό αλλά και μοντερνιστικές επιρροές. Ενώ υπήρχαν και ρεύματα με καθαρά avant garde υπόβαθρο. Ο κόσμος του ορθολογιστικού κατεστημένου δεχόταν επίθεση. Αλλά τα νεοϊδεαλιστικά ρεύματα ήταν τόσα πολλά και διαφορετικά ώστε να μην καταλήξουν σε ένα κοινό πλαίσιο και να αφήσουν ως παρακαταθήκη ένα χαοτικό, πολιτιστικό μωσαϊκό. Μπορεί να χτύπησαν καίρια τα είδωλα του Διαφωτισμού, αλλά προκάλεσαν μια πολυσχιδή ρευστότητα. Από την μια ο Ράσκιν, ο Πωλ ντε Λαγκάρντ, ο Μπαρρές, ο Μπερξόν, ο Σορέλ, ο Παρέτο, ο Γκεόργκε και ο Δραγούμης επεξεργάστηκαν με νεώτερα στοιχεία κι έκαναν επίκαιρες ιδέες του παραδοσιακού Ρομαντισμού. Κι από την άλλη, μέσα από την νεοϊδεαλιστική αντίδραση, ξεπήδησαν ρεύματα πρωτοπόρα, υπαρξιστικά και νεοσοσιαλιστικά. Αυτή η κοσμοθεωρητική ρευστότητα, αυτή η αγωνία του Πνεύματος να βρει την Ιθάκη του, χαρακτήρισε την ευρωπαϊκή πνευματική ζωή από το τέλος του 19^ου αιώνα μέχρι και τον μεσοπόλεμο. Η ανάγνωση των κειμένων του Ρίλκε, υπό αυτό το πρίσμα, μπορεί να νοηθεί ως ισχυρή αντανάκλαση αυτής της ιδιάζουσας ιστορικής συνθήκης.

Σαν να μην έφτανε η περιρρέουσα πολιτιστική ρευστότητα ο Ρίλκε είχε να αντιμετωπίσει και την ρευστότητα της οικογενειακής του κατάστασης. Γόνος μιας γερμανικής οικογένειας που ζούσε στην Πράγα, με γονείς χωρισμένους και με το συγγενικό περιβάλλον του πατέρα του, ο οποίος τον μεγάλωσε, να διατηρεί μια μουσειακή αριστοκρατική αυστηρότητα που έχανε την αίγλη της καθώς ο 19^ος αιώνας ολοκληρωνόταν, ο Ρίλκε έδειξε ως νεαρός να αποστασιοποιείται από τον οικογενειακό περίγυρο και να υιοθετεί την τσεχική ταυτότητα.

 Ο βασιλιάς Μπόχους και τα μέλη της αδελφότητας, είναι μια νουβέλα που ο Ρίλκε έγραψε κατά τα νεανικά του χρόνια. Πρόκειται για ένα κείμενο που θυμίζει συγγραφείς της λογοτεχνίας του φανταστικού, όπως ο Άρθουρ Μάχεν. Το γλωσσικό ύφος της νουβέλας αποπνέει την γνωστή υπαρξιακή εσωτερικότητα και αποδεικνύει την λεπτότητα της συγγραφικής ιδιοφυίας του Ρίλκε. Επίσης, πολύ ενδιαφέρον παρουσιάζει και η πλοκή της αφήγησης.

Η υπόθεση λαμβάνει χώρα στην Πράγα της νιότης του συγγραφέα. Σε ένα καφενείο όπου συχνάζουν δημοφιλείς ηθοποιοί, διανοητές και άνθρωποι των γραμμάτων, γίνονται συζητήσεις που φαινομενικά αποπνέουν βάθος αλλά στην ουσία αποτελούν φθηνές εκφράσεις της πόζας κάποιων επιφανών προσώπων, τα οποία ο Ρίλκε διερευνά ενδοσκοπικά. Μέσω της ψυχογραφικής του πένας ο Ρίλκε εκθέτει στο φως της αφήγησης την κενότητα και την επιτήδευση προσώπων, που ο κόσμος θαυμάζει ως καλλιεργημένα. Ανάμεσα στην ελίτ αυτή της διανόησης έχει καταφέρει να παρεισφρήσει ένας δύσμορφος και αφελής, αλλά καλοπροαίρετος και πνευματικά ανήσυχος, άντρας, τον οποίο οι υπόλοιποι θαμώνες αποκαλούν περιπαικτικά «βασιλιά Μπόχους».

Ο Μπόχους γίνεται συχνά δέκτης ειρωνικών σχολίων από τους άσπονδους φίλους του. Στην ουσία γίνεται δεκτός στο καφενείο μοναχά γιατί ο εκλιπόντας πατέρας του ήταν άνθρωπος που διέθετε κάποιο κοινωνικό κύρος. Ωστόσο, ο μικρόσωμος, φαλακρός και μαυροντυμένος Μπόχους παραμένει πάντοτε ευγενικός, προσηνής και ντροπαλός. Ανέχεται την υποτιμητική συμπεριφορά και αποδέχεται με παιδική επιπολαιότητα το κοινωνικό status στο οποίο τον έχει εγκλωβίσει η κοινή γνώμη της Πράγας. Ποτέ δεν διαμαρτύρεται και ζει τρέφοντας την ψυχή με τις σκέψεις και τις φαντασιώσεις του.

Τα πράγματα, πάντως, παίρνουν ανεξέλεγκτη τροπή όταν ένας νεαρός φοιτητής, θαμώνας του καφενείου κι αυτός, μετά από μια συζήτηση, ανακαλύπτει ότι στον θολό κόσμο των αποσπασματικών σκέψεων του Μπόχους υφέρπει μια ιδέα που τελικά θα δώσει τραγική ένταση στην ζωή του. Ο κοντούλης άντρας είναι ένας ρομαντικός εθνικιστής. Του αρέσει να συχνάζει σε νεκροταφεία και γοητεύεται από αφηγήσεις που θέλουν την Πράγα να διαθέτει ανεξερεύνητους, υπόγειους, λαβυρίνθους, οι οποίοι οδηγούν σε σημεία όπου φήμες θέλουν να ισχύουν υπερφυσικοί νόμοι. Κυρίως, όμως, γοητεύεται από την προοπτική μιας τσεχικής, εθνικής, ανεξαρτησίας, μέσω της οποίας θα μπορούσε να αποτιναχθεί η αυστρο-γερμανική κυριαρχία στην χώρα του.

Ο Μπόχους νιώθει ευχαρίστηση όταν ο φοιτητής του εκμυστηρεύεται ότι είναι κι αυτός υποστηρικτής της ίδιας πολιτικής ιδεολογίας. Μάλιστα, αποκαλύπτει στον νεαρό ότι στο ισόγειο του σπιτιού του υπάρχει ένας διάδρομος ξεχασμένος από τους ενοίκους, που ποιος ξέρει σε τι μαγικά μυστικά της υπόγειας Πράγας θα μπορούσε να καταλήγει. Ο φοιτητής τον ακολουθεί στο σπίτι και αποφασίζει να ερευνήσει που οδηγεί ο διάδρομος. Τελικά ανακαλύπτει ότι το υπόγειο, στο οποίο καταλήγει, θα μπορούσε να φιλοξενήσει τις δραστηριότητες μιας μυστικής αδελφότητας Τσέχων εθνικιστών, που ο ίδιος στελεχώνει.

Ο νεαρός διστάζει να εντάξει τον Μπόχους στην αδελφότητα λόγω του επιπόλαιου χαρακτήρα του, αλλά τελικά αναγκάζεται να το κάνει. Από εκείνη την στιγμή η ζωή του Μπόχους αποκτά σκοπό. Ο ενθουσιασμός του είναι τέτοιος ώστε αδυνατεί να τον συγκρατήσει στην αλληλογραφία του με μια γυναίκα που έχει ερωτευτεί. Εκείνη, αδιάφορη για τον έρωτα του άσχημου άντρα και κυνικά παγερή για τις ρομαντικές του ανησυχίες, ειδοποιεί την αστυνομία. Οι αστυνομικοί, τελικά, ανακαλύπτουν την αδελφότητα και φυλακίζουν τα περισσότερα μέλη της, με την κατηγορία της προπαρασκευής εθνοαπελευθερωτικού πολέμου. Οι Τσέχοι εθνικιστές βιώνουν τραγικές στιγμές στα χέρια των αστυνομικών. Αλλά το ακριβότερο τίμημα πληρώνει ο καημένος Μπόχους, που μέχρι την τελευταία στιγμή αδυνατεί να αντιληφθεί τι έχει συμβεί.

Ο «βασιλιάς Μπόχους» είναι ένας ιδιαίτερος λογοτεχνικός χαρακτήρας του ρομαντικού κοσμοειδώλου. Δεν είναι ήρωας. Δεν αντλεί την επιρροή της υπόστασής του ούτε από τον ιππότη του Ντύρερ, ούτε από τον Μάνφρεντ του Βύρωνα, ούτε από τον Έκμπερτ του Τηκ. Δεν είναι καν ένας επίγονος του δον Κιχώτη. Είναι λογοτεχνικός απόγονος του βοηθού του, Σάντσο Πάντσα. Είναι ο συνοδοιπόρος και ανθρώπινος δευτεραγωνιστής. Αλλά δεν διαθέτει την προσγειωμένη λογική συγκρότηση που χάρισε στον Σαμ ο Τόλκιν. Είναι ο γεννημένος δευτεραγωνιστής που ο Ρίλκε φέρνει σε πρωταγωνιστικό ρόλο, με αποτέλεσμα να μην αντέξει το βάρος μιας τέτοιας ευθύνης και τελικά να συντριβεί, λόγω της ανικανότητάς του να σμαλτώσει τα ρομαντικά γνωρίσματα της προσωπικότητάς του σε ένα ισχυρό σχήμα. Με τον οδυνηρό θάνατο του Μπόχους ο Ρίλκε φωτίζει, με εξαιρετικό λογοτεχνικά τρόπο, την μοίρα που προσμένει όσους ρομαντικούς δεν μπορέσουν να αναγάγουν την ρομαντική ευαισθησία τους σε βουλητική αυτενέργεια, πριν τους ισοπεδώσουν οι αδήριτες συνθήκες της υλικής καθημερινότητας του αστικού βίου.                                                     

ΕΠΙΜΕΤΡΟ

Όποιος έχει αποκομίσει μια ικανοποιητική εμπειρία ζωής στον «υπόγειο κόσμο» του εθνικιστικού χώρου, θα έχει σίγουρα συναντήσει κάποιον Μπόχους στο διάβα του, μολονότι το ακροδεξιό στυλ (sic) που φτιασιδώνει χοντροκομμένα την εξωτερική εικόνα αυτού του πολιτικού χώρου, εδώ και δεκαετίες, περνά προς τα έξω μια δήθεν σκληρή εικόνα που, στα μάτια των αδαών, αποκλείει αυτό το ενδεχόμενο. Στην πραγματικότητα ο εθνικιστικός χώρος είναι γεμάτος από Μπόχους, οι οποίοι καμώνονται τους αρχαίους Σπαρτιάτες ή τους αξιωματικούς της Βέρμαχτ -και όλοι μαζί τους πολιτικούς καριέρας. Αυτό το μασκάρεμα είναι επικίνδυνο. Γιατί υποδηλώνει μια αντιστροφή των αξιών.

Ο αυθεντικός Μπόχους, παρότι είναι αφελής και εύθραυστος, ως ρομαντικός έχει θέση ανάμεσά μας. Αρκεί να τοποθετηθεί στο σημείο που του αρμόζει. Ο Γιώργος Θαλάσσης θα είχε μια πιο άδεια ζωή χωρίς τον Σπίθα. Και ο Φρόντο δεν θα έφτανε στον προορισμό του χωρίς τον Σαμ. Μπορεί ο Μπόχους να απαιτεί πιο προσεκτική διαχείριση, αλλά σε μια σωστά διαρθρωμένη κοινότητα ρομαντικών θα βρει τον ζωτικό του χώρο, στα μέτρα που του αναλογούν, και θα σωθεί από την συντριβή του ρομαντικού, μη προσαρμοστικού, υποκειμένου, την οποία του επιφύλαξε ο Ρίλκε προκειμένου να δώσει συναισθηματική ένταση στο φινάλε της νουβέλας του. Επιπλέον, σήμερα, που ο εθνικισμός στην Ευρώπη αποχυμώνεται, όλο και πιο πολύ, απ’ το πρωταρχικό ρομαντικό του περιεχόμενο, (εκπίπτοντας σε ουρά της αστικής (άκρας) Δεξιάς των γραβατοφορεμένων επιγόνων του Διαφωτισμού και σε κατάλογο συνθημάτων μιας υποκριτικής αντιμεταναστευτικής παπαγαλίας), η νουβέλα του Ρίλκε μας θυμίζει ότι κάποτε ήταν η πολιτική θεωρία μιας, συνολικά, ρομαντικής στάσης ζωής, που στόχο είχε την υπέρβαση του υλιστικού κόσμου της νεωτερικότητας τον οποίο εγκαθίδρυσε ο Διαφωτισμός. Κάποτε, δηλαδή, ήταν η πολιτική ιδεολογία των αναγνωστών της λογοτεχνίας του φανταστικού, εκείνων που λάτρευαν τους μύθους και τις λαϊκές παραδόσεις, αυτών που αναζητούσαν στοιχεία του Θείου και του υπερφυσικού στις αφανείς πτυχές της καθημερινότητας. Κοντολογίς, των ρομαντικών.

Διαβάστε την συνέχεια του άρθρου στο τεύχος 2 δεύτερη περίοδος (23), του περιοδικού Φανταστική Λογοτεχνία 

                            Κυκλοφόρησε το νέο βιβλίο των εκδόσεων Κλέος

                 Κάρολος Μπωντλαίρ- Sun Knight- Σταμάτης Μαμούτος: Η Ηθική του Παιχνιδιού ενάντια στον κόσμο της νεωτερικότητας 

                                            

Το νέο βιβλίο των εκδόσεών μας μόλις κυκλοφόρησε. Και είναι δύσκολο να το κατατάξει κανείς στα ράφια των βιβλιοπωλείων. Ξεκινά με μια σύνοψη των πολιτικών κι αισθητικών αντιλήψεων του Μπωντλαίρ. Ο Μπωντλαίρ ήταν ένας αντιδιαφωτιστής ρομαντικός λογοτέχνης και κριτικός τέχνης, που συνήθως επικαλούνται κινήματα και πολιτικοί χώροι με τους οποίους τον χώριζε ιδεολογική άβυσσος. Το εισαγωγικό σημείωμα, έχοντας ως επίκεντρο την ιδέα του Μπωντλαίρ για την σημασία της αέναης παιδικότητας και της φαντασίας στην ρομαντική οπτική επί των πραγμάτων, αποτελεί μια απόπειρα να θυμηθούμε ποιες ήταν οι κεντρικές ιδέες της πολιτικής σκέψης και της αισθητικής του Γάλλου λογοτέχνη, ώστε να επαναξιολογηθεί ως διανοητής από τους αναγνώστες που ενδιαφέρονται σήμερα να κατανοήσουν τον Ρομαντισμό ως φαινόμενο της ευρωπαϊκής ιστορίας των ιδεών.

Μετά το εισαγωγικό κείμενο του Σταμάτη Μαμούτου ακολουθεί το δοκίμιο του Μπωντλαίρ, που φέρει τον τίτλο Η Ηθική του Παιχνιδιού. Σε αυτό το δοκίμιο ο Μπωντλαίρ παρουσίασε την αισθητική και διανοητική σημασία του παιδικού παιχνιδιού υπό το πρίσμα της ρομαντικής του κοσμοθεωρίας. Την μετάφραση και την επιμέλεια του κειμένου έχει αναλάβει η Εύα Παναγιωτοπούλου.

Ακολουθούν έξι επεξεργασμένα κείμενα του γνωστού στους ακροατές της heavy metal μουσικής -και παλαιότερα διευθυντή σύνταξης του ελληνικού Metal Hammer- συγγραφέα, που αρθρογραφεί εδώ και χρόνια με το ψευδώνυμο Sun Knight. Εξίσου δύσκολο είναι να κατηγοριοποιηθούν και τα κείμενα του Sun Knight. Θα μπορούσε να υποθέσει κανείς ότι αποτελούν δοκίμια. Γιατί έχουν στοιχεία του δοκιμιακού λόγου. Όμως, είναι πολύ σύντομα. Κι, επιπλέον, διαθέτουν έναν λογοτεχνικό παλμό που αποπνέει εκείνο το γνώρισμα το οποίο οι ρομαντικοί αποκαλούν «ποίηση», χωρίς απαραίτητα να εννοούν το λογοτεχνικό είδος ως φόρμα. Ας αρκεστούμε, λοιπόν, στο συμπέρασμα ότι τα κείμενα του Χάρη (Sun Κnight), που φιλοξενούνται σε αυτό το βιβλίο, αποτελούν καλογραμμένα άρθρα ενός συγγραφέα εντυπωσιακά ικανού να γράφει ως «ρομαντικός». Και ας έχουμε κατά νου ότι είναι η πρώτη φορά που κείμενα του Χάρη δημοσιεύονται όχι σε περιοδικό αλλά σε βιβλίο.

Τέλος η νέα μας κυκλοφορία ολοκληρώνεται με τέσσερα διηγήματα φανταστικής λογοτεχνίας, τα οποία έγραψε πριν λίγα χρόνια ο Σταμάτης.

Τι είναι αυτό που συνδέει τα τρία μέρη του βιβλίου; Το δοκίμιο του Μπωντλαίρ, τα άρθρα του Sun Knight και τα διηγήματα του Σταμάτη, έχουν ένα κοινό θέμα. Τα παιχνίδια των μικρών και μεγάλων παιδιών, ιδωμένα μέσα από το ερμηνευτικό πρίσμα της ρομαντικής κοσμοαντίληψης. Ευχόμαστε να το απολαύσετε.

Περιεχόμενα:

-Ο ρομαντικός Κάρολος Μπωντλαίρ, του Σταμάτη Μαμούτου

-Η ηθική του παιχνιδιού, Κάρολος Μπωντλαίρ (μετάφραση Εύα Παναγιωτοπούλου)

-Έξι μικρά κείμενα για παλιά παιχνίδια, του Sun Knight

       Το μυστικό δωμάτιο

       Table Soccer

       Submarino Lost

       Plastic Knights

       The Evzones NO. 196

       Space Patrol

-Τέσσερα διηγήματα φαντασίας με θέμα τα παιχνίδια, του Σταμάτη Μαμούτου

      Κάστρα και πολιορκητές

      Κένταυρος

      Στον θόλο

      Τέσσερα παιχνίδια

Μπορείτε να προμηθευτείτε το βιβλίο Η Ηθική του Παιχνιδιού ενάντια στον κόσμο της νεωτερικότητας, στα παρακάτω σημεία διανομής.

Αθήνα

Βιβλιοπωλεία

Πολιτεία (Ασκληπιού1-3) (υπόγειο, στο ράφι της κλασικής λογοτεχνίας)

Πρωτοπορία (Γραβιάς 3) (υπόγειο, στο ράφι της λογοτεχνίας του φανταστικού)

Comiconshop (Σόλωνος 128)

Περίπτερα διανομής τύπου

Πανεπιστημίου 39, απέναντι από την Εθνική Βιβλιοθήκη και μπροστά από την στοά Νικολούδη

Δισκοπωλεία

Δισκοπωλείο Metalera (Εμ. Μπενάκη 22)

Θεσσαλονίκη

Πρωτοπορία (Λεωφ. Νίκης 3)

 

Πάτρα

Πρωτοπορία (Γεροκωστοπούλου 31)

                  Κυκλοφόρησε το τεύχος 2 (23) της Φανταστικής Λογοτεχνίας

Η αλήθεια είναι ότι έχει περάσει πολύς καιρός από το 2018, όταν κυκλοφόρησε το τελευταίο τεύχος του περιοδικού Φανταστική Λογοτεχνία. Αυτό που μας επιφύλαξε η συνέχεια ήταν δύσκολο να προβλεφθεί και ακόμη πιο δύσκολο να το αντέξουμε. Ο covid και οι εγκλεισμοί, κοινωνικοπολιτικές μεταβολές, ασθένειες μελών της λέσχης, μεγάλες αυξήσεις στις τιμές των τυπογραφικών υλικών, κοντολογίς μια σειρά από γεγονότα δεν επέτρεψαν την κυκλοφορία νέου τεύχους του περιοδικού μας. Τέσσερα χρόνια και μερικοί μήνες ήταν αναμφίβολα πολλοί. Μέσα σε αυτό το χρονικό διάστημα έγιναν και κάποια θετικά βήματα. Με κυριότερο εξ αυτών την ίδρυση του εκδοτικού οίκου μας, των εκδόσεων Κλέος.

 

Πλέον, έφτασε η στιγμή της επιστροφής. Το νέο τεύχος της Φανταστικής Λογοτεχνίας κυκλοφορεί. Με περισσότερες σελίδες, με τον γνωστό πλούτο των αρθρογραφικών θεματικών, με καλύτερης ποιότητας χαρτί και με την παραδοσιακή προσήλωση στην ερμηνεία των πραγμάτων που βασίζεται στην κοσμοθεώρηση του Ρομαντισμού. Η τιμή του περιοδικού είναι αναγκαστικά διαφοροποιημένη από εκείνη του 2018. Οι αυξήσεις των πρώτων υλών δεν μας άφησαν περιθώρια όσο και αν θέλαμε να αποφύγουμε  ανατιμήσεις. Ωστόσο, η τωρινή τιμή των 4,9 ευρώ εκτιμούμε ότι εξακολουθεί να είναι αρκετά καλή για τα δεδομένα της περιόδου που διανύουμε. Η ύλη του νέου τεύχους περιλαμβάνει άρθρα που είχαν γραφτεί και συνεντεύξεις που είχαν δοθεί για το τεύχος που θα κυκλοφορούσε λίγο πριν την πανδημία και τελικά ματαιώθηκε, καθώς επίσης και πρόσφατα κείμενα που γράφτηκαν αποκλειστικά για το νέο τεύχος.

 

Η Φανταστική Λογοτεχνία που μόλις κυκλοφόρησε περιλαμβάνει τα εξής άρθρα που ελπίζουμε να απολαύσετε.

-Το Κέρας (εισαγωγικό), του Σταμάτη Μαμούτου

-Τα Νίσε της Σουηδής ζωγράφου J. E. Nyström ως αισθητικά πρότυπα της καθιερωμένης εικόνας του Αγίου Βασίλη, του Αριστείδη Χριστοφοράκη

-War Flag of the Sun (μόνιμη στήλη), του Sun Knight

-Ο ιππότης, ο διάβολος και ο θάνατος. Το μυθιστόρημα του Jean  Cau με τους υπαινικτικούς συμβολισμούς, του Κωνσταντίνου Μποβιάτσου

-Ο βασιλιάς Μπόχους και η αδελφότητα των Τσέχων εθνικιστών του Ράινερ Μαρία Ρίλκε,  του Σταμάτη Μαμούτου

-Ὁ παράδεισος τῶν προφητῶν, τοῦ Ρόμπερτ Γουίλλιαμ Τσέημπερς, Ἀπόδοσις: Εὐστράτιος Εὐ. Σαρρῆς

-Συνέντευξη του Στάθη Παυλάντη των Reflection, του Χρήστου Νάστου

-Στο Ναό των  Ασωμάτων Δυνάμεων (διήγημα), του Flammentrupp

-Ιδέες του νεορομαντικού διανοητικού κινήματος της γενιάς του 1890 στο έργο του Έντγκαρ Ράις Μπάροουζ. Η περίπτωση του Ταρζάν, του Σταμάτη Μαμούτου

-Fallout. Η σάτιρα του σύγχρονου κόσμου, του Αριστείδη Χριστοφοράκη

-Συνέντευξη του δημιουργού comics Νίκου «Malk» Γιαμαλάκη, του Σταμάτη Μαμούτου

-Πολύτιμα Μέταλλα (μόνιμη μουσική στήλη), των Σταμάτη Μαμούτου και Flammentrupp

-Το Δρύινο Ράφι (μόνιμη στήλη βιβλιοπαρουσιάσεων), του Σταμάτη Μαμούτου

-Πεζοδρομιακός Ρομαντισμός στα  ελληνικά ‘80’s! Δυο εκ των παλαιότερων Ελλήνων skinheads μας παραχώρησαν συνέντευξη 

-Η χώρα του δύοντος ηλίου, του Αχιλλέα

 

Το νέο τεύχος της Φανταστικής Λογοτεχνίας φέρει τον τίτλο Η ιδεολογία του μύθου. Μπορείτε να το προμηθευτείτε από τα παρακάτω καταστήματα

Αθήνα

Πολιτεία (Ασκληπιού1-3)

Πρωτοπορία (Γραβιάς 3)

Comiconshop (Σόλωνος 128)

Βιβλιοπωλείο Πατάκη (Ακαδημίας 65) 

Λαβύρινθος (Ιπποκράτους 108)

Αλληλεγγύη των φίλων (Χαριλάου Τρικούπη 14)

Metalera (Εμ. Μπενάκη 22)

Περίπτερα διανομής τύπου

Πανεπιστημίου 39, ακριβώς απέναντι από την Εθνική Βιβλιοθήκη και μπροστά από την στοά Νικολούδη

Φιλελλήνων κα Μητροπόλεως γωνία (Σύνταγμα), μπροστά από την αφετηρία της γραμμής λεωφορείων 040

Θεσσαλονίκη

Πρωτοπορία (Λεωφ. Νίκης 3)

Πάτρα

Πρωτοπορία (Γεροκωστοπούλου 31)

 

Τις επόμενες μέρες θα ανακοινωθούν επιπλέον σημεία διανομής.